Metanarratives
ပအိုဝ်းကောင်းကလေးတယောက် ဆေးရုံကိုသွားပြီး သွေးလှူတယ်။ သူနာပြုက မေးတယ်။ “မောင်လေး ဘာသွေးလဲ” “ပအိုဝ်းသွေး” သည်ဟာသလေးကိုဖြင့် ပအိုဝ်းတွေ ခဏခဏပြောလို့ ခဏခဏကြားဖြစ်တဲ့ သွေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဟာသလေးပါ။ ဗမာ့သွေးဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာတော့ အကောင့်တွေ တွေ့ဖူးတယ်။
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က တယ်ဖတ်ခဲ့တဲ့ ဝတ္ထုဆိုလို့ သိုင်းဝတ္ထုရယ်၊ အချစ်ဝတ္ထုရယ်ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒီအရှိန်တွေရယ်ကြောင့်လားတော့မသိ။ စိတ်ထဲစွဲနေတဲ့ အိမ်ကလေးက ခမ်းခမ်းနားနား သိပ်မရှိလှဘူး။ ပြီးတော့ လူတွေနဲ့ ဝေးရာမှာ အမြဲဖြစ်လေ့ရှိတယ်။ စိတ်ကူးထဲ အိမ်ကလေးက စိုက်ခင်းတွေရဲ့
“လာမယ် မလာဘူးကတော့ မင်းရဲ့ သဘောပါ၊ မင်းအတွက် တနေရာ ကိုယ်ရှင်းလင်းထားပါတယ်” ဆိုလား “ဦးထားပါတယ်” ဆိုလား။ ဗဒင်သီချင်းလေး။ ဘယ်သူ့မှ ကိုယ့်ကို နေရာမဦးထားပါဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မသွားဘဲနဲ့ ရောက်ရတာပါ။ အဲလို
တနေ့တော့ ရှမ်းပြည်နယ်ထဲမှာ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ ဒေသအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရတဲ့ မြို့နယ်များထဲက ပအိုဝ်းကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရဖြစ်တဲ့ ဟိုပုံးမြို့ကို ရောက်ခဲ့တယ်။ ဟိုပုံးမြို့ကို ရောက်တယ်ဆိုပင်ငြား ဘုန်းကြီးကျောင်းတကျောင်းကို ရောက်တာပါ။ ခုခေတ်က ဖုန်းဟာ လူတွေရဲ့ ဘဝတစ်စိတ်တပိုင်း ဖြစ်လာပြီ
ကျောင်းရဲ့ အနီးအနားလေးကို တိတ်ဆိတ်တဲ့ အနှောင့်အယှက်ကြီးကို သူတို့ဌာနကို စာခဏခဏ ပို့ခဲ့တဲ့ကြားက မသိကျိုးကျွံပြုပြီး ယူလာခဲ့တဲ့ Mytel Telecom ရဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက်စရာမလိုဆိုတဲ့ မျက်နှာထားတွေ အထာတွေနဲ့ လာခဲ့တော့မှပဲ မုံရွာနားက
တနေ့သ၌ ကျွန်ုပ်မှာ မျှော်လင့်မထားဘဲ လူဖြစ်လာ၏။ ကျွန်ုပ်ကား ထိုအဖြစ်ကို မသိ။ လူဖြစ်လာရခြင်းသည် လူဖြစ်လာရခြင်းကြောင့်ဟု ထင်၏။ လူဖြစ်လာသဖြင့် လူဖြစ်လာ၏။ လူဖြစ်လာခြင်းကြောင့် ကျွန်ုပ်မှာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ခြင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်ချင်း အလျဉ်းမရှိ လူဖြစ်လာသည်ကို
မနက်ခင်းထောင်ထားသော နာရီက လေးနာရီခွဲတွင် သွင်းထားသော ခပ်ညိမ့်ညိမ့်သီချင်းသံဖြင့် မြည်လာသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ရောက်နေသော ဖုန်းဆီကို အိမ်မှုန်စုံမွှားဖြင့် စမ်းပြီး ပိတ်ရန်ဖြစ်ကြောင်းခလုတ်ကို ဘေးသို့ တချက်ခတ်လိုက်၏။ ပြီးလျှင် ဆက်အိပ်လိုက်သည်။ အပြင်မှ တံခါးဖွင့်သံကြားရသည်။ ကိုရင်များ၏
လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်လောက်က ဇာတိရွာဖြစ်တဲ့ တောင်ကြီးမြို့နယ်၊ သံတဲ့အုပ်စုအမြောက်ဘက် မိုင်းသော်အုပ်စု ပန့်ပုံးရွာကို အလည်ပြန်တယ်။ မန္တလေးကနေ ရွှေညောင်မြို့မှာဆင်းတယ်။ အဲဒီကနေ ရွာကို ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီငှါးပြန်တယ်။ လမ်းမှာဆိုင်ကယ်သမားနဲ့ စကားပြောဖြစ်တယ်။ ဖက်နံရွာနားလေး မရောက်ခင်မှာ
မိမိကိုယ်ကို သိရှိခြင်း ခေါင်းစဉ်နဲ့ သင်တန်းပေးရင် ဒီခေါင်းစဉ်နဲ့ သင်ခန်းစာလေး တစ်ခုပါတယ်။ ကြောက်စရာ ကောင်းတဲ့ သင်ခန်းစာလို့ မြင်မိတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီသင်ခန်းစာက မိမိကိုယ်ကို သိရှိဖို့ တော်တော် အထော်ကအကူဖြစ်ပါတယ်။ သင်ဘယ်သူလဲ
ဘယ်လိုပဲ ကန့်ကွက်စာရေးရေး ဘယ်လိုပဲ ပို့ပို့ လုံးဝ နောက်မဆုတ်တဲ့ အဖြစ်ကို တွေ့လိုက်ရတဲ့ Mytel Cell phone tower နောက်မှာ ဘယ်သူတွေ ရှိနေမယ်တော့ မသိရဘူး။ စစ်အစိုးရလက်ထက် အုပ်ချုပ်ခဲ့စဉ်ကလိုမျိုး
မေဒေးနေ့က တက်ခဲ့တဲ့ ဓမ္မစကူးလ် (၂) နှစ်ပြည့် အခမ်းအနားက စကားတစ်ခွန်းကို မမေ့ဘူး။ ဓမ္မစကူးလ် ဖြစ်မြောက်ရေးမှာ အဓိက အထူးတာဝန်ခံ တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဦးဝင်းအောင်ဟာ ပီနန်ဆရာတော်ရဲ့ “တစ်ကျောင်း တစ်ဂါထာ၊ တစ်ရွာ
တနေ့သားတော့ ကျွန်တော့်ကို လူတယောက်က “နာမည်အရင်း ဘယ်လိုခေါ်လဲ” လို့မေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပြောပြလိုက်တော့ အင်္ဂလိပ်လို ဘယ်လိုပေါင်းလဲလို့ ထပ်မေးပြန်တယ်။ အင်္ဂလိပ်လိုပါ ဆက်ပေါင်းပြလိုက်တော့ သူက စာအုပ်တစ်အုပ်ထုတ်ပြတယ်။ ဒါ ကျွန်တော့်စာအုပ်လား ဆိုပြီးတော့။
ကျောင်းဆရာ တစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ပညာရေးနှင့် ပတ်သက်ပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောဖြစ်တယ်။ “ပညာရေး အခြေအနေက ကောင်းတော့မလိုလိုနဲ့ ဆွေးနွေးနေကြရင်း ပျောက်သွားတယ်နော်” ဆိုတဲ့ မှတ်ချက်လေး ထွက်လာတယ်။ လက်ပံတန်းသပိတ် ဖြိုခွင်းမှု
